หมายถึง การประสาน เชื่อมต่อติดหรือทับกันของรูปลักษณ์ แสง เงา สี โดยวิธีจัดให้ประสานกลมกลืน เป็นเรื่องราว พวก หมู่ หรือ ลำดับกันให้เกิดความเหมาะ เจาะสวยงามมองดูแล้วไม่ขัดตา ไม่มากเกินไป (วิทย์ พิคันเงิน,2520 : 16)

เป็นหลักของการจัดองค์ประกอบที่สำคัญและมีขอบข่ายกว้างขวาง เช่น ความกลม กลืนในรูปลักษณะ สี พื้นผิว และช่องว่างการจัดองค์ประกอบของศิลปะให้กลมกลืนกัน จึงช่วยให้งานศิลปะเกิดคุณค่า ของทางสุนทรียภาพมากขึ้น (วิรัตน์ พิชญไพบูลย์ 2524 : 49)

ประเภทของความกลมกลืน
ความกลมกลืนทางทัศนศิลป์ อาจแบ่งได้เป็น 3 ประเภทคือ
          1. ความกลมกลืนกันด้วยส่วนประกอบของทัศนธาตุ (Art Element) ได้แก่ความกลมกลืนของเส้น รูปร่าง รูปทรงและเงา สี ที่ว่าง และพื้นผิว
          2. ความกลมกลืนกันทางความคิด ได้แก่ ความกลมกลืนของความคิดสร้างสรรค์ ของศิลปินทั้งในด้านเนื้อหาเรื่องราว(Theme) เทคนิค(Technic) และรูปแบบ Style) ทางศิลปะ
          3. ความกลมกลืนกันตามธรรมชาติ ได้แก่ ความกลมกลืนของสิ่งแวดล้อม ทั้งที่มีชีวิตและไม่ม ีชีวิต แต่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างเหมาะสมกลมกลืน

องค์ประกอบศิลป์กับการสร้างความกลมกลืน 

1. การสร้างความกลมกลืนด้วยเส้นในทางเดียวกัน (Diagonal Direction)

2. การสร้างความกลมกลืนด้วยรูปร่าง (Harmony of Shape)

3. การสร้างความกลมกลืนด้วยขนาด (Harmony of Size)

4. การสร้างความกลมกลืนด้วยสี (Harmony of Colors) โดยใช้สีที่เป็น โทนเดียวกัน

5. การสร้างความกลมกลืนด้วยพื้นผิว (Harmony of Texture) โดยใช้ลักษณะพื้นผิวที่หยาบ และ ละเอียดไม่แตกต่างกันมาก

 6. การสร้างความกลมกลืนด้วยแสง-เงา (Harmony of Light and Shadow)
     โดยใช้ค่า(Value) ของ น้ำหนักแสงจัดที่สุดถึงเงามืดที่สุดที่มีความประสานกลมกลืน