การเปรียบเทียบตัวโน๊ตเป็นอักษรไทย

สำหรับผู้ที่เริ่มเรียนดนตรีไทยและยังไม่มีพื้นฐานด้านดนตรีมาก่อนอาจจะไม่เข้าใจลักษณะการอ่านโน้ตเพลงไทยดังนั้นเพื่อให้เกิดความเข้าใจในการอ่านจึงขอใช้หลักการอ่านโน้ตไทยตามหลักทฤษฎีของ พ.ท.พระอภัยพลรบ (เพ็ง เพ็ญกุล)ซึ่งเป็นผู้แต่งตำราดนตรีวิทยาเมื่อ พ.ศ.2450 แล้วบัญญัติหลักการบันทึกโน้ตแบบตัวอักษรขึ้นถือเป็นทฤษฎีที่ได้รับความนิยมมากโดยใช้ตัวอักษรไทยมาเปรียบเทียบให้ตรงกับเสียงของโน้ตสากลดังนี้

ด=โด

ร=เร

ม =มี

ฟ=ฟา

ซ=ซอล

ล=ลา

ท=ที

ในกรณีที่โน้ตเสียงสูงจะใช้การประจุดไว้บนเสียงโน้ต เช่น ดํ = โด สูง เป็นต้นหลักการนี้จะทำให้ผู้ที่เริ่มเรียนจะเข้าใจได้ง่ายสำหรับวิธีการบันทึกโน้ตไทยนั้นจะใช้การบันทึกไปบนช่องตารางโดยแบ่งออกเป็นบรรทัด ๆ ละ 8 ห้อง ในแต่ละห้องจะมีบรรจุโน้ตไว้ 4 ตัวถ้าเป็นอัตราจังหวะ 2 ชั้นโน้ตตัวสุดท้ายของแต่ละห้องจะเป็นโน้ตเสียงตกจังหวะซึ่งในที่นี้จะอธิบายเฉพาะการอ่านโน้ตแบบอัตรา 2 ชั้นเป็นหลัก

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ

1234

1234

1234

1234

1234

1234

1234

1234

นอกจากโน้ตที่บันทึกลงในช่องแล้วยังมีเครื่องหมาย – ซึ่งแทนตัวโน้ตเอาไว้ด้วยโดย 1 ขีด (-)แทนโน้ต 1 ตัวแสดงถึงการเพิ่มเสียงตัวโน้ตที่อยู่ข้างหน้าเครื่องหมายให้มีเสียงยาวขึ้นทั้งนี้ความยาวของเสียงจะมีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับจำนวนขีด (-)ดังนี้

ถ้ามี -มีค่าความยาวของเสียงเท่ากับ ¼ จังหวะ

ถ้า –มีค่าความยาวของเสียงเท่ากับ 2/4 จังหวะ

ถ้ามี—มีค่าความยาวของเสียงเท่ากับ ¾จังหวะ

ถ้ามี—-มีค่าความยาวของเสียงเท่ากับ 4/4 หรือ เท่ากับ 1 จังหวะ

เมื่อเข้าใจถึงเครื่องหมายต่าง ๆ แล้ววิธีการอ่านโน้ตไทยนั้นจะใช้การเคาะจังหวะที่โน้ตท้ายห้องแทนเสียงฉิ่งฉับซึ่งอัตรา 2 ชั้นจะมีโน้ตตัวสุดท้ายเป็นเสียงตกจังหวะเสมอกำหนดให้ 1 บรรทัดโน้ตเท่ากับ 1 หน้าทับปรบไก่ดังที่กล่าวไว้ในบทที่ 1ดังนั้นเมื่ออ่านโน้ตอัตรา 2 ชั้นควรเคาะจังหวะที่โน้ตห้องสุดท้ายแทนเสียงฉิ่งเสียงฉับจะทำให้เข้าใจวิธีการบันทึกได้ง่ายขึ้นสำหรับการบันทึกโน้ตไทยโดยทั่วไปจะมีการบันทึกไว้7แบบซึ่งเป็นแบบที่พบกันมากที่สุดดังนี้

1.โน้ตแบบ 4 ตัวต่อ 1 ห้อง

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ

ดดดด

รรรร

มมมม

ฟฟฟฟ

ซซซซ

ลลลล

ทททท

ดํดํดํดํ

 2.      โน้ตแบบ 3 ตัวต่อ 1 ห้อง

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ

-ดดด

-รรร

-มมม

-ฟฟฟ

-ซซซ

-ลลล

-ททท

-ดํดํดํ

3.โน้ตแบบ 2 ตัวต่อ 1 ห้อง (ตัวที่ 2 และตัวที่ 4)

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ

-ด-ด

-ร-ร

-ม-ม

-ฟ-ฟ

-ซ-ซ

-ล-ล

-ท-ท

-ดํ-ดํ

4. โน้ตแบบ 2 ตัวต่อ 1 ห้อง (ตัวที่ 3 และตัวที่ 4)

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่ง ฉับ

–ดด

–รร

–มม

–ฟฟ

– ซซ

– ลล

–ทท

–ดํดํ

5.      โน้ตแบบ 1 ตัวต่อ 1 ห้อง (ตัวที่ 4)

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่ง ฉับ

- – -ด

—ร

—ม

—ฟ

—ซ

—ล

—ท

—ดํ

6.โน้ตแบบ 1 ตัวต่อ 2 ห้อง (ซึ่งเป็นโน้ตแทนเสียงที่ยาวห่าง ๆ การมี–คือแทนเสียงโน้ตตัวนั้น)

ฉิ่ง ฉับฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ ฉิ่งฉับ

—-

—ด

—-

—ร

—-

—ม

—-

—ฟ

จากวิธีการบันทึกโน้ตไทยทั้ง 6 แบบถือเป็นพื้นฐานสำคัญสำหรับการเริ่มอ่านโน้ตเพลงอัตรา 2 ชั้นที่จะนำมาศึกษาและสามารถครอบคลุมวิธีการอ่านโน้ตเพลงได้ทั้งหมด เพราะการศึกษาเพลงไทยนั้นควรจะต้องทราบถึงวิธีการอ่านโน้ตไทยเสียก่อน