นิวตัน (สัญลักษณ์ : N) ในวิชาฟิสิกส์ เป็นหน่วยเอสไอของแรง ชื่อของหน่วยนี้ตั้งขึ้นตามชื่อของเซอร์ไอแซก นิวตัน เพื่อระลึกถึงผลงานของเขาในสาขาฟิสิกส์แบบฉบับ หน่วยนี้มีการใช้เป็นครั้งแรกประมาณปี พ.ศ. 2447 (ค.ศ. 1904) แต่ยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจาก General Conference on Weights and Measures (CGPM) ให้เป็นชื่อหน่วยเอ็มเคเอสของแรงจนกระทั้วปี พ.ศ. 2491 (ค.ศ. 1948)
แรงหนึ่งนิวตัน นิยามไว้เท่ากับปริมาณของแรงที่ต้องการสำหรับการเร่งมวลหนึ่งกิโลกรัมให้มีความเร่งเท่ากับหนึ่งเมตรต่อวินาทีกำลังสอง
นิวตันเป็นหน่วยเอสไออนุพันธ์ ซึ่งประกอบขึ้นจากหน่วยเอสไอหลัก kg × m × s-2

    คณิตศาสตร์ สูตรสากล    
        

หน่วยที่ใช้วัดแรง
ด • พ • ก	นิวตัน (SI) (N)	ดายน์ (dyn)	แรงกิโลกรัม, กิโลปอนด์ (kp)	แรงปอนด์ (lbF)	พาลเดิล (pdl)
	≡ 1 kg·m/s2	≡ 1 g·cm/s2	≡ g0·(1 kg)	≡ g0·(1 lb)	≡ lb·ft/s2
	= 1	= 105	≈ 0.10197	≈ 0.22481	≈ 7.2330
	= 10−5	= 1	≈ 1.0197×10−6	≈ 2.2481×10−6	≈ 7.2330×10−5
	= 9.80665	= 980,665	= 1	≈ 2.2046	≈ 70.932
	≈ 4.448222	≈ 444,822	≈ 0.45359	= 1	≈ 32.174
	≈ 0.138255	≈ 13,825	≈ 0.014098	≈ 0.031081	= 1
ค่าของความเร่งโน้มถ่วงในที่นี้ใช้ค่าของความเร่งมาตรฐานเนื่องจากความโน้มถ่วง (gn) ที่ใช้ในนิยามของแรงกิโลกรัม